

Renklerin dansını yakalarsın bazen doğa sahnesinde. Sanat mı taklit
yoksa doğa mı ikileminde kalırsın çoğu zaman.. Doğanın her verdiği, mevsim
doğumunda ve ölümünde ayrı ayrı eserler bırakır gider ama en duygusalı
güzdür belki de..Bir hüzün yayılır evrenin her bir
hücresine..Ayrılığı temsil etmesindendir belki de.. Her kültürün ayrılığı temsil eden
destanları gibi.. Karanlığın içindeki zindanda Mem’in Dicle’ye seslenişi, Zinin
Mum’a , “Senin görünüşün benim içim yanar” haykırışlarıdır sevdalarını
fısıldayan.. Ruhların çırpınışlarıdır yaşadıkları acı ama yaşadıkları ayrılıktı
onları Mem ile Zin yapan.Yarım kalmalarıydı onları tamamlayan, aşklarını
destan yapan..
Mehmet Sait Dalmış